Ένα τραγούδι θε να πω

[…] Το υλικό που παρουσιάζεται σ’ αυτόν τον ψηφιακό δίσκο δεν έχει μόνο ιστορική αξία. Αν και τα μέσα της εποχής ήταν πενιχρά, το ορθά επεξεργασμένο άκουσμα διατηρεί όλη την ομορφιά και τη φρεσκάδα αυτών των μοναδικών μουσικών συνευρέσεων της Δρυοπίδας του 1958. Συγκρίνοντάς το δε με τα σημερινά αυθόρμητα γλέντια που γίνονται είτε μεταξύ φίλων είτε κατά τον γάμο, μένει κανείς έκπληκτος, πως, παρά τους αδόκιμους “εκσυγχρονισμούς” που έχουν κατά καιρούς εισαχθή, η θερμιώτικη μουσική παράδοση, όπως διασώζεται στη Δρυοπίδα, διατηρεί πολλά στοιχεία αυθεντικότητας και ομορφιάς, προ πάντων δε εκπέμπει το ήθος εκείνο που είναι συνυφασμένο με την αυθεντική μουσική μας κληρονομιά.Το πρώτο μέρος του δίσκου περιλαμβάνει εκείνα τα τραγούδια από το θερμιώτικο γλέντι που έχουν διασωθή από την ηχογράφηση του 1958. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τα τραγούδια του γάμου και το τρίτο παλαιούς σκοπούς και τραγούδια με τον αξέχαστο Γερο-βιολιτζή (Δημήτρη Γονιδάκη) και τον Γιώργη του Βρετού (Μαρτίνο). Το τρίτο μέρος ολοκληρώνεται με σκοπούς της κάϊντας με τον “Καϊντιέρη” (Κ. Λαρεντζάκη) και τον Δημήτρη του Χρήστου (Ηλιού).(Νίκος Στεφάνου Μαρτίνος, από τον πρόλογο του βιβλίου)