Ένα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό

Έριξε τότε η φυλακισμένη πριγκηποπούλα το μπουκάλι στο μεγάλο πέλαγο που άσπριζε._x000D_
Μες στο μπουκάλι ήταν το μήνυμα. Και περίμενε, λέει, το παλληκάρι, χρόνους εκατό._x000D_
Τα σοκάκια της χώρας είναι φκιαγμένα για ζευγάρια, λέει ο μύθος. Μου τόπε ο πρώτος Πατινιώτης βοσκός που μ’ απάντησε. “Έτσι παίρναν το μέτρο οι κτιστάδες”, μου ‘πε. “Άμα κατεβαίνεις το ηλιοβασίλεμα μόνος, περισσεύεις”. Τα μάτια του δυό βουβά ποτάμια._x000D_
Γύρισε και με κύτταξε._x000D_
Ξέμεινα πάνω σε μια στρογγυλή πέτρα, σε μια λουρίδα γης, καταμεσίς των ποταμιών. Όπου να στρέψω το βλέμμα ασπρίζουν ατέλειωτοι σωροί χαλικού._x000D_
Του ζήτησα να μου ειπεί κι άλλα, είπε πως δε μιλάει σε ξένους._x000D_
Σαν έφευγε πρόσεξα πως είχε πλάτες κυρτές._x000D_
Βαρειά τα σοκάκια._x000D_
_x000D_
(Ανδρέας Μήτσου, απόσπασμα από το διήγημα του βιβλίου “Τα σοκάκια της Πάτμου”)._x000D_