Εμείς και ο δικός μας Αντρέας

Ποιοι στ’ αλήθεια ήμασταν εμείς και ποιος ο δικός μας ο Αντρέας, ρώτησα άπειρες φορές τον εαυτό μου, πριν καταπιαστώ με την αποτύπωση των σκέψεών μου και το μέτρημα της ζωντανής επαφής με τα γεγονότα και τα βιώματα που συνάντησα σ’ όλη τη διαδρομή, παρακολουθώντας τη δραματική πολιτική πορεία εκείνου του ανθρώπου. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να ζωγραφίσω πάνω σ’ αυτό το χαρτί, χωρίς να διεκδικών τον τίτλο ή το ρόλο του ιστορικού, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ βαρύ για τις πλάτες και τις διαστάσεις τις δικές μου.Είναι αλήθεια πως πολλά ειπώθηκαν και αρκετά γράφτηκαν για τη ζωή, τη διαδρομή, την προσφορά, το έργο και το τέλος του. Ό,τι όμως γράφτηκε και ειπώθηκε για κείνον, έγινε από ανθρώπους που τον γνώρισαν όταν ήταν κυρίαρχος, όταν μεσουρανούσε, θρονιασμένος στο απόγειο της ακμής και της δύναμής του και θα μπορούσαν κάτι να κερδίσουν ή να προσδοκούν. Όμως ο Αντρέας δεν ήταν μόνο αυτός που εκείνοι γνώρισαν και για τον οποίο μίλησαν ή έγραψαν. Δεν περπάτησε μόνο σε διάπλατες και ανθόσπαρτες λεωφόρους. Πέρασε και ανάμεσα από συμπληγάδες. Διάβηκε ανάμεσα από παγίδες, ναρκοπέδια και αγκαθόσπαρτα μονοπάτια. Περπάτησε στενωπούς κακοτράχηλους, ανηφορικούς και δύσκολους, τις πιο πολλές φορές μόνος του, με κύριο βοηθό, συμπορευτή και συμπαραστάτη την οικογένειά του και μια χούφτα πιστών και αφοσιωμένων ανθρώπων, που παραμέρισαν τα πάντα, δε ζύγισαν καριέρες και κόστος και συνέπειες και στάθηκαν δίπλα του να μοιραστούν μαζί του τις δυσκολίες, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις, αλλά και τις χαρές, τις εξάρσεις, τις ανεκτίμητες εμπειρίες, που στην πολιτική ζωή του αφθονούσαν.Σ’ αυτά λοιπόν τα γραπτά, φίλε, αναγνώστη, δε θα βρεις αποκαλύψεις “κρατικών μυστικών” ούτε “κουτσομπολίστικα ραβασάκια”. Θα βρεις το γνήσιο Αντρέα, όπως εγώ τον έζησα και τον περιγράφω, ελπίζοντας ότι συνεισφέρω στην αποκάλυψη της προσωπικότητας εκείνου του ανθρώπου, ο οποίος αποτελούσε τον εκφραστή των καημών και των πόθων του λαού της Ελλάδας.