Ελεύθερο πνεύμα

“[…] Οι συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου και του κραχ του 1929 οδηγούν στην ανάδυση ενός νέου φιλελευθερισμού της ευημερίας (welfarism), που μοιάζει συμβατός για κάποιον που στη νεότητά του πέρασε από τη σαγήνη της Μόσχας στην “αντίληψη της κοινωνικής αλληλεγγύης”· εξού και τα επόμενα χρόνια θα έχει ως σταθερή αναφορά του το Νιου Ντηλ” (Κατερίνα Λαμπρινού – Γιάννης Μπαλαμπανίδης, 2019)”[…] Είταν η προσωπική εκδήλωση και αντίδραση ενός νέου ο οποίος αισθανόταν την ανάγκη να ξεφύγει από τον κλοιό που περιέβαλλε την ελληνική πνευματική ζωή στην τρίτη δεκαετία του αιώνα. Εκείνο, αντίθετα, που αξίζει να εξαρθεί, είναι ότι η ατομική αυτή έκφραση συνέλαβε με τόσην ευαισθησία τις ροπές μιας γενεάς, ώστε η γενεά αυτή να εμφανίζεται σχεδιασμένη εκεί με ανεκτήν ακρίβεια στα μάτια του ιστοριογράφου. Η γενεά του 1930 αποκτούσε έτσι, χάρη στον Γιώργο Θεοτοκά, το πρώτο τεκμήριο της αυτογνωσίας της. […] (Κ. Θ. Δημαράς, 1973)