Εγώ δε θα κλάψω

Δεκαετία του ’60.Τα καράβια σαλπάρουν γεμάτα εσωτερικούς μετανάστες, που αφήνουν τη φτώχεια των νησιών για μια μίζερη ζωή στις πόλεις. Μαζί τους και η ηρωίδα -παιδί ακόμα- θα βρεθεί από τα βράχια του νησιού παραδουλεύτρα στην Αθήνα. θα γυρίσει πίσω, για να συνεχίσει να ζει όπως άλλοι αποφάσισαν γι’ αυτήν.Δεκαετία του ’80.Τα καράβια καταφτάνουν στα νησιά γεμάτα τουρίστες. Όλα έχουν αλλάξει, μαζί τους κι αυτή. Ψελλίζει αγγλικές λέξεις, σερβίρει πρωινά κι ανακαλύπτει τα κρυφά μυστικά της ζωής της. Μιας ζωής για την οποία τίποτα δεν αποφάσισε η ίδια.Τίποτα; Λάθος!Η απόφαση να μην κλάψει, ήταν αποκλειστικά δική της.