Εδώ και εκεί

[…] Θα αναφερθούμε λοιπόν σε ζωντανές και λαμπρές πατρίδες και θα προσπαθήσουμε να εμφανίσουμε όσο γλαφυρότερα γίνεται την εικόνα, που παρουσιάζουν σήμερα. Θα τις δούμε βέβαια με κριτική διάθεση αλλά χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Θα δούμε επίσης τις αισιόδοξες προοπτικές, που ανοίγονται σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε για τη συντήρηση των μνημείων μας και της ταυτότητάς τους. Κι αυτό γιατί ως φαίνεται υπάρχει αλλαγή σελίδας στην τουρκική νοοτροπία. Ό, τι αφελώς επεχείρησε ο τουρκικός εθνικισμός μέχρι χθες, μόνο προβλήματα δημιούργησε στην Τουρκία και στους προσανατολισμούς της. Σήμερα η συντήρηση των παλαιότερων αλλά και νεότερων ελληνικών μνημείων, που πριν μερικά χρόνια αποτελούσε μάλλον αμάρτημα για τον μέσο Τούρκο, όχι μόνο ενθαρρύνεται, αλλά κατά κάποιον τρόπον επιβάλλεται από τον κρατικό μηχανισμό της γείτονος. Οι λόγοι ανεξάρτητα αν είναι καθαρά τουριστικοί και οικονομικοί, ταυτίζονται ωστόσο με τη βασική μας επιδίωξη, που είναι να συμβάλουμε στην προβολή της πολιτιστικής ταυτότητας των παντοτινών μας πατρίδων μας. Ίσως να φθάνει η εποχή που το “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι” θα γίνει πραγματικότητα με έναν τρόπο όμως εντελώς διαφορετικό από αυτόν που μαθαίναμε κάποτε στα σχολεία. Με έναν τρόπο απόλυτα ειρηνικό και θεάρεστο. […](από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)