Δύσκολοι καιροί για μικρούς πρίγκιπες

Μµ… δεν είναι κι άσχηµη ιδέα. Θέλω να πω δηλαδή… Εντάξει, έγινε. Αφού θέλεις να µε κάνεις ήρωα στο βιβλίο σου, κάνε µε. Καµιά αντίρρηση. Ίσα ίσα που θα το γλεντήσω. Γιατί εγώ, αν θες να ξέρεις, ψοφάω για κάτι τέτοια. Για ηρωισµούς, να πούµε, και τα ρέστα. Όµως να… σκέφτοµαι πως το να είσαι ήρωας σε βιβλίο δεν είναι πάντα καλό, µερικές φορές είναι και κακό. Γιατί αν είσαι σπουδαίος ήρωας και κάνεις διάφορους ηρωισµούς και κατορθώµατα, να πούµε, οι αναγνώστες ενθουσιάζονται και λένε: “Αυτός ο ήρωας µάλιστα. Τον παραδέχοµαι. Μακάρι να γίνω κι εγώ σαν αυτόν”. Αν όµως ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα συνηθισµένο παιδί, οι αναγνώστες µπορεί ν’ απογοητευτούν και να σκεφτούν: “Μµ… Χαρά στο βιβλίο. Τι; Ήρωας είναι αυτός; Αυτός µιλάει και σκέφτεται όπως κι εγώ”. Γι’ αυτό σου λέω. Στην εποχή µας είναι πολύ επικίνδυνο να είσαι ήρωας. Οι άνθρωποι περιµένουν από σένα να κάνεις αυτά που οι ίδιοι δεν µπορούν να κάνουν. Και στο τέλος µπορεί να την πάθεις.