Δώρα του βυθού

Η Anne Morrow Lindbergh απομονώνεται για μερικές εβδομάδες σ’ ένα μακρινό νησί. Εκεί, απερίσπαστη, μακριά από άσκοπες συναναστροφές, περιττά στολίδια και πειρασμούς, προσπαθεί να επικεντρώσει στην ουσία και το νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου και ιδιαίτερα της γυναίκας. Χρησιμοποιεί τα κοχύλια που βρίσκει στην παραλία ως οδηγούς, σύμβολα και παραδείγματα για να απεικονίσει τα στάδια της εσωτερικής της αναζήτησης. Κάθε κοχύλι είναι κι ένα ταξίδι προς την ομορφιά, τη γαλήνη, την επαφή με την αλήθεια της. Μέσω αυτού του βιβλίου κοινωνεί τα δώρα του βυθού γενναιόδωρα, όπως της τα χάρισε η θάλασσα.”[… ] νομίζω πώς το βιβλίο αυτό προσφέρει στους αναγνώστες μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας. Είναι δύσκολο να περιγραφεί, μα πιστεύω πώς αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που το βιβλίο συνεχίζει να είναι τόσο αγαπητό και να διαβάζεται ακόμη. Μιλώ για την ελευθερία που έρχεται μετά την απόφασή του να παραμένει κανείς ανοιχτός, όπως η μητέρα μου, στην ίδια τη ζωή, ό,τι κι αν φέρνει: χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες, πόνο, θαλπωρή και, βέβαια, πάντα αλλαγή.Μέσω των δικών της εμπειριών και χάρη σ’ έναν πυρήνα εσωτερικής ηρεμίας, συνειδητά στο “εδώ και τώρα”, η μητέρα μου αθόρυβα έζησε ελεύθερη τη δική της ζωή μέσα στην ίδια τη ζωή, και μακάρι όλοι να κάναμε το ίδιο.”(Reeve Lindbergh)