Δώδεκα πίνακες

[…] Oι πίνακες που απαρτίζουν το “κεφάλαιο” που εκθέτω τώρα έχουν το εξής κοινό σημείο: είναι κατεξοχήν έργα αφηγηματικά. Μορφοποιήθηκαν στο νου μου και υλοποιήθηκαν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μέσα από μια διαδικασία αντίστοιχη με τη συγγραφική. Προηγήθηκαν πολλές σημειώσεις, πολλά σχέδια, πριν οι εικόνες πάρουν τη μορφή του πίνακα. Δουλεύτηκαν, υπέστησαν διορθώσεις και ανατροπές, έμειναν στο εργαστήριο με την όψη στραμμένη στον τοίχο, καμιά φορά για χρόνια, ενώ παράλληλα γινόντουσαν άλλα έργα και άλλες εκθέσεις. Κατά καιρούς ξανάβγαιναν στην επιφάνεια, ξαναδουλεύονταν ή και άλλαζαν μορφή μέχρι να φανεί ότι ολοκληρώθηκαν. […] (Αλέκος Βλ. Λεβίδης)