Δημήτρης Λ. Τσιτσιπής

“Όταν γύρισε από την εξορία ο Τσιτσιπής ήταν όλα λεηλατημένα. Ήταν αδειούχος εξόριστος με στενή παρακολούθηση από τα αστυνομικά όργανα, με λεηλατημένο το πατρικό σπίτι και τις αποσκευές του στην εξάχρονη εξορία του, με διωγμένη από τον “Ευαγγελισμό” την επιμελήτρια ιστολόγο γυναίκα του, με απόβλητη από το δικό της Φωτογραφείο, Θεμιστοκλέους 3, την πεθερά του, με εκπατρισμένους τους γέρους γονείς του, με άρρωστο το μικρό του αδερφό στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, με τη γεύση ακόμα του εκτελεσμένου Λοκρού, ψάχνοντας την ημέρα για δουλειά και γράφοντας τη νύχτα·, πάσχιζε να στρώσει το δεύτερο βιβλίο του, την “Καρμάλα”.Χτύπησε πόρτες και πόρτες, για οποιαδήποτε δουλειά. Πήγε πρώτα στο συνεργείο αυτοκινήτων του πατριώτη του Γ. Τσίπη στην οδό Μεγ. Αλεξάνδρου. Δούλεψε μόνο δύο μέρες νυχτοφύλακας, την Παρασκευή έφυγε! Ο παλιός νυχτοφύλακας βλέπετε, ο Ναξιώτης, μετάνιωσε κι επέστρεψε.Ο Τσιτσιπής έγινε πολυπερπατάρης για το καρβέλι. …”(απόσπασμα από το βιβλίο)Ο γνωστός συγγραφέας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Κώστα Πεντεδέκας στο νέο βιβλίο τουφωτίζει μια άγνωστη σελίδα, την προσωπικότητα του Ταξίαρχου ε.α. Δημήτρη Λ. Τσιτσιπή, που άφησε πίσω του μια θυελλώδη ζωή, γεμάτη αγώνες, καρτερικότητα, υπερηφάνεια και πολύπλευρο έργο σε πολλούς τομείς, της Λογοτεχνίας και των Καλών Τεχνών. Αρχή και τέλος του ντουνιά του το Δαδί (Αμφίκλεια)!Από εκεί έπαιρνε δύναμη, όταν διακρίθηκε ως λοχαγός στον πόλεμο του ’40. Στην ρουμελιώτικη γη έδωσε το αίμα του για τη λευτεριά της Ελλάδας, ως διοικητής μονάδων του ΕΛΑΣ. Και μετά; “θα πούνε παιδιά”… κυνηγητό απ’ τους συνεργάτες των κατακτητών και τους ιδεολογικά αντίθετους. Κι άντεξε, και δοξάστηκε, αποκαταστάθηκε. Ολοκλήρωσε το έργο του, και αγαπήθηκε, όπως αυτός αγάπησε το στήριγμά του, την γυναίκα του Πηγή και το γιο του, τον καθηγητή Γλωσσολογίας, Λουκά Τσιτσιπή.