Διδάγματα κοινωνικοπολιτικά των παροιμιών όλων των εθνών

[…] Οι παροιμίες είναι λακωνικές και γλαφυρές φράσεις που κατακυρώνουν και διαιωνίζουν τη σοφία των λαών. Εξεικονίζουν τη συμπεριφορά των μελών της κοινότητας στις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις, απέναντι στην εξουσία και τη θρησκείας, σε ό,τι αφορά τον καθημερινό βίο, την εργασία, τη φτώχεια και τον πλούτο, τη ζωή και το φυσικό περιβάλλον. Οι ανθρώπινες επαφές και πράξεις, η φιλία, το ήθος, οι συνήθειες, ο έρωτας, οι αρνητικές πλευρές της ζωής, οι ανάγκες και οι δοκιμασίες κρίνονται, εγκωμιάζονται ή στιγματίζονται με λαϊκά αποφθέγματα, καυστικά ή σκωπτικά, δηκτικά ή επαινετικά. […]Ο παροιμιακές λόγος αποτελεί και υλικό για διαγνωστική μελέτη ενός λαού επειδή αποκαλύπτει την παρατηρητικότητά του για το φυσικό περιβάλλον, δείχνει τι λατρεύει και τι αποστρέφεται, τι σέβεται και τι περιφρονεί και γενικά την αντίληψή του για τη ζωή. […]Είναι φράσεις βραχύλογες με συμπυκνωμένο νόημα, ηχητικά αρμονικό -συχνά σε ποιητικό, ρυθμικό ρυθμό- βιοτικές αλήθειες λαμπερές που αποτελούν καρπό εμπειρίας ολόκληρης ζωής, μαρτυρίες και πρακτικές συμβουλές που διυλίζονται στο πέρασμα γενεών και αιώνων και επικυρώνονται συχνότατα από όλους τους λαούς του κόσμου. […](από την εισαγωγή του βιβλίου)