Διάλογος με την τέχνη

Αν κάθε καλλιτέχνης εκφράζεται αυτοδύναμα και στο έπακρο μέσα από τα έργα του, η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη επικοινωνεί σε μια συνεχή και ανυπέρβλητη διαπασών μέσα από τις “νεκρές” αλλά τόσο ζωντανές “φύσεις” της, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, τα τάνκερ, τους γερανούς και τις εγκαταστάσεις ναυπηγείων, τη φρενήρη “κυκλοφορία” των μεγαλουπόλεων, τους περιώνυμους αθλητές της, επίλεκτα θέματα που αποκρυπτογραφεί με χαρακτηριστική ενάργεια και με μια ακατάβλητη δημιουργική πνοή.Εμμονή χαρισματική και απόλυτα ενημερωμένη στους ρυθμούς αυτής καθεαυτής της μεταφυσικής και της κοσμογονίας, καθότι διαπερασμένη από την υπέρτατη εκείνη ενέργεια που ορίζει το σύμπαν. Ενέργεια που αποτελεί και έναν άρρηκτο συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα έργα της ζωγράφου, οποιοδήποτε και αν είναι το εκάστοτε θέμα. Συνδετικός κρίκος που αποκαλύπτει και υπογραμμίζει έναν παλμό διαρκώς στις επάλξεις. Παλμό που, καθώς πηγάζει από αυτό καθεαυτό το DNA της καλλιτέχνιδας να ταυτιστεί οργανικά με εκείνον της περιβάλλουσας φύσης, κατοικεί «εν δυνάμει» και τα “όποια” έργα της, για να τα προβάλει, αν και εξ ορισμού δισδιάστατα: περίοπτα στο χώρο. (…)(Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν.Δρ Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός,Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία)