Δεκαεννιά στάχτες έξω από το τασάκι

Όλα είναι ζωντανά και όλα αγκομαχούν?το πάτωμα ζωντανό, οι τοίχοι ζωντανοίοι πόρτες που κρέμονται με κλειστά πόμολα ζωντανέςζωντανή ακάλυπτη μιζέρια στον τάφο του ορίζονταζωντανοί όλοι οι νεκροί αιώνες και όλα τα θλιβερά νύχια που τους σκαλίζουνζωντανή η έμπνευσή μου στο τρελό νεκροταφείοζωντανή η νεκρή πληγήζωντανές οι σκελετωμένες μαριονέτεςμε ξεραμένα στόματα από το κούνημα της κλωστήςζωντανός ο κλόουν-πιο ζωντανός από ποτέ-καθώς βάφει με σπασμωδικά χαμόγελα το απέραντο της ζωντανής μελαγχολίαςκομπιναδόρος μιας τόσο γνώριμης μελωδίαςτο τοπίο της φρίκης, το τοπίο της ζωντάνιας,και όλα ζουν και όλα υποφέρουναπό την απώλεια της ζωής μέσα στη ζωή,από τη λεπτότητα του κατακρεουργημένου ειδώλουάρτια διασκορπισμένου στη σκιά που απλώνει το παραγκωνισμένο φως.