Χολέρα και λοιμοκαθαρτήρια

[…] Στην αρχή οι άρρωστοι πάθαιναν ένα είδος παραφοράς κατά τη διάρκεια της οποίας άρχιζαν να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις τρικλίζοντας και βγάζοντας φρικτές κραυγές. Τα μάτια τους έλαμπαν, η φωνή τους ήταν βραχνή και έμοιαζαν να έχουν πάθει λύσσα. Οι φίλοι απέφευγαν τους φίλους τους […], η πόλη είχε μετατραπεί πια σε πεδίο κυνηγιού, με αγέλες κυνηγετικών σκυλιών και θηράματα. Απ’ ότι φαίνεται, τώρα είχαν αποφασίσει να σκοτώνουν τους άρρωστους και αντί για νοσηλευτήρια, έβλεπε κανείς ένα είδος chiapacan οπλισμένων με ρόπαλα και λάσα να περιφέρονται στους δρόμους. […](από τον Πρόλογο του βιβλίου)