Αθολόγιο νεοληνικής πίεσης

Στην κορυφή του εκλογικού παραβάν μπλε καθόταν ένας τζίτζικας ναι καθόταν ένας τζίτζικας που σκάει σαν το αβγό και βγαίνει ένα μυρμήγκι που σκάει σαν το αβγό και βγαίνει ένας λαγός που σκάει σαν το αβγό και βγαίνει μια χελώνα που σκάει σαν το αβγό και βγαίνει ο Τομ που σκάει πάλι και βγαίνει ο Τζέρυ. Εγώ από κάτω εν τω μεταξύ ψηφίζω. Και σκάω σαν το αβγό και γίνομαι κροκόδειλος και σκάω σαν το αυγό και γίνομαι Λαγός και σκάω σαν το αβγό και βγαίνει αλεπού και ύστερα χρυσόμυγα και ύστερα κουνούπι που σκάει σαν το αβγό και βγαίνω εγώ ένας κύριος κρατάκι φακελώντας και πηγαίνω καθώς πρέπει περπατώντας πάνω απ’ την κάλπη και ρίχνω ένα φάκελο τα δάκρυα του κροκοδείλου που σκάνε σαν τ’ αβγά και βγαίνουν σαύρες που σκάνε σαν τ’ αβγά μ’ όλο τον Αίσωπο μέσα στην κάλπη μες στο κιβώτιο κι εγώ να παίρνω την ταυτότητα και να φεύγω. Κύριος. Ενώ κροκόδειλος.