artCuisine

Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι το φαγητό. “Α”, θα πείτε, “ακόμη ένα βιβλίο μαγειρικής, ακόμη ένα -εν δυνάμει best seller- συνταγολόγιο, το οποίο επιτέλους θα εκπληρώσει τις φαντασιώσεις κάθε εκκολαπτόμενου σεφ, επαγγελματία ή ερασιτέχνη”. Μηδέ όμως συνταγολόγιο είναι το βιβλίο αυτό, μηδέ φυσικά και best seller. Ένα coffee table book είναι, με την έννοια ότι αφενός, λόγω μεγέθους, χρειάζεται ένα μεγάλο τραπέζι για να το στηρίξετε και αφετέρου χρειάζεται να πιείτε πολύ καφέ για να το διαβάσετε. Ναι, το βιβλίο διαβάζεται. Μπορεί να μην τρώγεται με τίποτα, ούτε αυτό ούτε οτιδήποτε άλλο περιλαμβάνεται στο περιεχόμενο του, αλλά διαβάζεται. Αφορά στο φαγητό, αλλά βασικά είναι λέξεις, κείμενο, προτάσεις και ιδέες, εμμονές και προκαταλήψεις, φιλοσοφίες γύρω από το φαγητό και (στο τέλος ως οινικό επίμετρο) αμπελοφιλοσοφίες. […]Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι το φαγητό. Ιδωμένο όμως από μια διεστραμμένη σκοπιά. Ως τίποτα από όλα τα παραπάνω. Στο βιβλίο αυτό το φαγητό παίρνει μια άχρηστη και περιττή σημασία, μια σημασία που λίγοι αποδέχονται και πολλοί αρνούνται. Μια σημασία που στην ουσία καταργεί το φαγητό ως φαγητό, τουλάχιστον έτσι όπως το έχουμε συνηθίσει. Το θέμα του βιβλίου αυτού είναι το φαγητό ως έργο τέχνης, δηλαδή ως μη φαγητό (εξ ου και το βιβλίο δεν τρώγεται με τίποτα). Ένα έργο τέχνης ποτέ δεν τρώγεται και έχει ταυτιστεί με το μη χρήσιμο. Το φαγητό όμως τρώγεται και είναι ο ορισμός της χρησιμότητας. Ένα έργο τέχνης θεωρείται πολυτέλεια, το φαγητό όμως είναι επιβίωση. Ένα έργο τέχνης ερμηνεύεται ως κατεξοχήν πνεύμα, το φαγητό όμως είναι ύλη. […] Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι το φαγητό ως τέχνη. Ως μη φαγητό. (από την εισαγωγή του βιβλίου)