Αρνούμαι

Όταν το καλοκαίρι του 2001 μάθαμε για την ύπαρξη της Yesh Gvul και για το κίνημα της άρνησης στον ισραηλινό στρατό, πραγματικά νομίζαμε πως πρόκειται για φάρσα ή το πολύ για μια προσπάθεια παρανοϊκών περιθωριακών.Τα στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία είναι πολύ ισχυρά: οι Ισραηλινοί είναι οι Εβραίοι και, όσο κι αν ο αντισημιτισμός δεν έχει πραγματικές ρίζες στην Ελλάδα, ο Εβραίος ταυτίζεται με το “κακό” της υπόθεσης. Στο χώρο της αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου η αντίληψη έχει και μια άλλη διάσταση.Το παλαιστινιακό θεωρείται μια στενά “εθνική” διαμάχη. Είναι ένας λαός, ο παλαιστινιακός, που παλεύει για την εθνική του ανεξαρτησία ενάντια στον κατακτητή του, το Ισραήλ, που χαίρει της αμέριστης και προκλητικής συμπαράστασης του παγκόσμιου χωροφύλακα, των ΗΠΑ. Και οι δύο πλευρές θεωρούνται συμπαγείς σαν ατσάλι. Τα γεγονότα, όμως, διαψεύδουν αυτή τη μάλλον απλοϊκή θεώρηση. […] Η έκδοση αυτή έρχεται πρώτα από όλα να κλονίσει αυτά τα στερεότυπα. Για να δείξει ότι ακόμη και στο εσωτερικό του “ισχυρού”, του κατακτητή, υπάρχει αντίσταση, η οποία μάλιστα έχει τη δυνατότητα να αποβαίνει καθοριστική σε κρίσιμες στιγμές. Έρχεται να δείξει ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο ο Σαρόν και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας που δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα για να επιτύχει τους στόχους του. Έρχεται να δείξει ότι οι στατιστικές που δείχνουν το 63% του πληθυσμού να στηρίζει την πολιτική αυτή είναι η μια μόνο όψη του νομίσματος. Υπάρχει και ένα “άλλο” Ισραήλ. […]Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση