Arborétum

[…] Το φως γράφει την εικόνα στον αμφιβληστροειδή, το φως γράφει τη φωτογραφία και το φως γράφει ο Άρις στις φωτογραφίες του. Το μάτι και η μηχανή γράφουν αυτό που άστραψε στο νου και κράτησε η καρδιά του, δίνοντάς μας την ποίηση από το καθημερινό που μας τριγυρίζει ως εικόνα και πραγματικότητα, που και αυτή κατά βάση είναι συνθεμένη από εικόνες, αφού μέσω αυτών την αντιλαμβανόμαστε. Ο Άρις, στη φωτογραφική του διαδρομή, έχει κινηθεί από το τρυφερό και μαυρόασπρο συγκεκριμένο ως το τραχύ, λιγόλογο και χρωματιστό αφηρημένο. Ο Άρις είναι έτσι και στη λογοτεχνική του παρουσία, και στη σχεδιαστική του, τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και αυτή των εντύπων, αλλά, όσο μπορώ να τον ξέρω, και στη στάση του στα πράγματα. Στο “ARBOReTUM” έχουν βλαστήσει και οι δύο του αγάπες. Πρώτα η τρυφερότητα της ματιάς που συνεπαίρνεται από χρώμα, φως, υφές, σκιές, εντάσεις, επίπεδα και βάθη ή ροϊκότητες και η οποία περι-ορίζεται πίσω από κοφτά καδραρίσματα, οριζόντιες και κατακόρυφες. […] (Ματούλα Σκαλτσά, καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)