Απόψεις

…Είναι αβάσταχτη η σκέψη, ότι από το 1453 ο νέος Ελληνισμός μοιάζει να πορέβεται στα γόνατα. Μα δεν μπορεί να μη θαβμάζει κανείς το πείσμα με το οποίο κάπου-κάπου μαζέβει τις δύναμές-του και σηκώνεται για μια στιγμή και πολεμάει το δράκο. Πολεμάει, βάζοντας μπροστά το σταβρό, το σύμβολο της δικαιοσύνης και της ελεφθερίας του ανθρώπου. Και ξαναπέφτει. Η αισιοδοξία-του φαίνεται ανεξάντλητη. Ίσως γιατί -όπως κάποιος μελετητής της ιστορίας- μας παρατηρεί- βαθύτατα κατέχεται και από αφτό που ο Ποιητής αποκάλεσε “καημό της ρωμιοσύνης”, δηλαδή “την απάβδηση από τις αδικίες και τον κατατρεγμό, που μοιάζει να είναι το πεπρωμένο του Ελληνικού λαού από τις απαρχές της ιστορίας- του ώς σήμερα”, απάβδηση, “που όμως δεν του στερέβει το μεράκι για ένα άβριο διαφορετικό”. Αφτή είναι η υπέρτατη ελπίδα: η ασίγαστη λαχτάρα-του να ξαναβρεί τον εαφτό-του. […](αντί προλόγου)Περιέχονται οι ομιλίες:- Ομιλία οτο Διεθνές Ιδεολογικό Συμπόσιο στη Λευκωσία με θέμα “Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός στο κατώφλι του 21ου αιώνα”, (30.6.1990)- Ομιλία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην τελετή ανακήρυξης του σε επίτιμο διδάκτορα, (9.6.1996)- Ομιλία σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στην Πάτρα, (30.5.1997)- Ομιλία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, (27-29.6.1997)- Ομιλία στην εκδήλωση για τα 30 χρόνια του κόμματος στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Κύπρου (29.10.1999)- Ομιλία στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο Μιλάνο, (1999)- Ομιλία για τις επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου στο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, (Μάρτιος 1999)