Από τον Παγασητικό έως τον Αμβρακικό

“Ιστορικός δεν είμαι… Έχω όμως την πεποίθηση ότι τα πρώτα σύνορα του Ελληνικού Κράτους, που ορίστηκαν από τις “Μεγάλες Δυνάμεις” στις 30 Αυγούστου 1832 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, έχουν ιδιαίτερο ιστορικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον”.Είναι ένα αφήγημα, ένα οδοιπορικό έντεκα ημερών με τα πόδια, με αφορμή την προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων, που οδήγησαν τον κυνηγημένο προπάππο κοντά στα σύνορα για επιβίωση· για να του αποδοθεί τελικά η άχαρη ιδιότητα του “ληστή”. Μοναχική και βιωματική αφήγηση και παρουσίαση των δρώμενων σε πρώτο πρόσωπο, κάτω κι από το πρίσμα της ιδιαίτερης οικογενειακής ιστορίας.Περιλαμβάνει στοιχεία ιστορικά, κυρίως, αλλά και πολιτιστικά, λαογραφικά, ορειβατικά-πεζοπορικά, φυσιολατρικά και προσωπικών συναισθημάτων. Ξεκινάει από τις ακτές του Παγασητικού κόλπο στον Όρμο της Σούρπης, και καταλήγει στις ακτές του Αμβρακικού, στο Μενίδι, ακολουθώντας μια αχαρτογράφητη μέχρι και τις μέρες μας νοητή οριογραμμή, στην οποία κατέληξε στα μέσα του 1832 η Οροθετική Επιτροπή.Αναφέρεται σε μια όχι και τόσο φωτισμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, αμφιλεγόμενη και πονεμένη, με ηρωικές αλλά και ανθρώπινες πλευρές. Τα πρακτικά της Οροθετικής Επιτροπής, τα ιστορικά κείμενα και οι πηγές που παρατίθενται, προσπαθούν να βάλουν τον αναγνώστη στο κλίμα της εποχής και της περιοχής.Στη φαντασία καλλιεργούνται στιγμές κλεφτοπόλεμου με τις σκληρές εικόνες της ληστοκρατίας. Στοιχεία της προσπάθειας να ορθοποδήσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος έχοντας την διαρκή εμπλοκή και διαπλοκή των μεγάλων δυνάμεων της εποχής και τη σκοτεινή σκιά των Οθωμανών. Σκιαγραφούνται οι ατέλειωτες βουνοκορφές, τα δάση, τα ρέματα και οι λογγιές· θάλασσα και βουνά, λίμνες και ποτάμια. Τέλος αποτυπώνονται τα απομεινάρια της οροθετικής γραμμής με τις καζάρμες και τις κούλιες- ονόματα μιας άλλης εποχής – οι στρατώνες και τα φυλάκια, ερείπια και λιθοσωροί. Κι όλα αυτά σήμερα! Περιγραφές για τον πεζοπόρο, για τον ορειβάτη, τον φυσιολάτρη και φυσιοδίφη, τον ιστοριοδίφη, τον ψαγμένο τουρίστα.