Από τον έναν Πύργο ο άλλος

[…] Ο Σελίν ξεκινάει πάντοτε από πραγματικά γεγονότα -ή τουλάχιστον από πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες τέτοια γεγονότα θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν-, αλλά πάντοτε επίσης μετατοπίζει και δημιουργεί. Διακρίνει κανείς στο “Από τον έναν Πύργο ο άλλος” τις ελευθερίες που παίρνει σε σχέση με τα πρόσωπα και τα γεγονότα, είτε αφηγούμενος σκηνές -περίπατοι, συναντήσεις- που δεν συνέβησαν είτε αποδίδοντας σε κάποιον μια περιπέτεια που δεν ήταν δική του είτε παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μάρτυρα επεισοδίων στα οποία δεν παραβρέθηκε._x000D_
Όσο δε αφορά τις προσωπικές αναμνήσεις, διαβλέπει κανείς γρήγορα, όταν προσπαθήσει να συγκροτήσει την πραγματικότητά τους, στο μέτρο του δυνατού, ότι κανένα, ή σχεδόν κανένα από τα αφηγήματα, δεν αντιστοιχεί επακριβώς στα δεδομένα της εμπειρίας…_x000D_
[…] Η σύγκριση των δεδομένων της εμπειρίας και της αφήγησης μοιάζει ενδιαφέρουσα -και στο μέτρο που ο Σελίν παρουσιάζει το αφήγημα ταυτόχρονα ως μυθιστόρημα και ως αυτοβιογραφία-, αφού καλείται να διαφωτίσει την πραγματική υφή του έργου. […]