Από τα πράγματα στο όνομά τους

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ Έφτασα ως εδώ αναζητώντας εκείνοπού με πέλαγος αμείβει τον κόπο σου -σταλιά παραπάνω- πού άλλος δεν είναι απ’το να στεριώνεις στον άνεμουπακούοντας μόνο στους άγραφους νόμουςπού σαν τζιτζίκια τα μεσημέρια τσιγκλάνε τον χρόνο. Όμως, θα ήταν αφέλεια αν πίστευαπως δεν θα συγκρουστώ μετωπικά-αργά ή γρήγορα- ακόμα και με την ίδια τη θάλασσα. Κι αχαριστία του νου μου θα ήταννα θεωρώ ότι αυτό τώρα πού με μεθά,κάποτε,κι αυτό το ίδιο δε θα διψάσει.