Απλή ζωή

Πάντα φοβόμουν την απλή ζωή._x000D_
Άφθαρτη σόλα, καθαρή,_x000D_
χωρίς ταξίδι._x000D_
Πάντα φοβόμουν στο φλιτζάνι του καφέ_x000D_
μη βγει ο δρόμος που τον ξέρω ήδη._x000D_
Μα αν δε χαθείς, αν δε βρεθείς, αν δεν αλλάξεις,_x000D_
δε σου φανεί αξημέρωτη η βραδιά,_x000D_
αν δεν κολλήσεις το γραμματόσημο με δάκρυ,_x000D_
πώς θα σου λείψει τ’ αδερφού σου η μυρωδιά;_x000D_
Μα αν δε λυγίσεις, δεν κουραστείς, δεν ξαποστάσεις,_x000D_
αν δε βρεθείς με την παλάμη σου αδειανή,_x000D_
πώς θα γυρίσεις στο γνώριμο κρεβάτι_x000D_
να κλάψεις πάλι για την απλή σου τη ζωή;_x000D_
_x000D_
(από το ποίημα “Απλή ζωή”)