Αντίο λοιπόν

Ο δεκατριάχρονος Αντώνης, φιλοσοφημένος και ώριμος για την ηλικία του, είναι ένα παιδί χωρίς πατέρα που ζει με τη μητέρα του σ’ ένα χωριό των Ιωαννίνων. Ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από τις σχέσεις του με τους μεγάλους, με το πάθος της κλεπτομανίας που τον κυ- ριεύει και με τον έρωτα στο πρόσωπο της συμμαθήτριάς του της Νατάσας. Μαζί θα ανακαλύψουν πολλά, θα ξεσκεπάσουν μυστικά μέσα σε χειρόγραφα του παππού της, θα διαβάσουν βιβλία, θα προ- βληματιστούν για το νόημα της ζωής, για το πού τους οδηγεί η ζωή τους μέσα στο ασφυκτικό αλλά πολύ όμορφο χωριό τους.Μπορεί ο έρωτας να θεραπεύσει την κλεπτομανία; Μπορεί το οικοδόμημα του “εγώ” να καταρρεύσει κάτω από το βάρος του “εμείς”; Κι όμως, μπορεί. Με την ίδια δύναμη που ο Αντώνης αντέχει το “ωστικό κύμα” των μυστικών της οικογένειάς του. Στο τέλος, θα νικήσει ή θα αναγκαστεί να πει “Αντίο, λοιπόν”;