Ανθρωπολογία της παρακμής

Επιστρέφοντας στην πατρίδα, μετά από μακροχρόνια απουσία στο εξωτερικό, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έδινα ομιλίες και θα αρθρογραφούσα για θέματα πέρα από το καθαρά επιστημονικό μου πεδίο. Η καθημερινή επαφή όμως, με τα προβλήματα που παρεμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας ως παρόχου άριστης νοσηλείας και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των γιατρών και του Πανεπιστημίου ως χώρου παιδείας και παραγωγής πρωτοπόρου γνώσης, δεν με άφησαν αδιάφορο. Μέσω ομιλιών και άρθρων στον τύπο άρχισα να σχολιάζω, να καυτηριάζω και να προτείνω λύσεις, ελπίζοντας ότι οι προτάσεις θα ακουστούν και οι παθογένειες του συστήματος υγείας, της Ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας θα ελαχιστοποιηθούν ή θα εξαλειφθούν. Οι ομιλίες και τα άρθρα αποτέλεσαν τον κορμό του πονήματος Απόψεις “Για αυτιά που δεν ακούν…” Η πρώτη έκδοση δημοσιεύτηκε το 2007 και η δεύτερη, το 2011 από τον εκδοτικό οίκο Α.Α. Λιβάνη. Πέρασαν έξι χρόνια, από τη δημοσίευση της δεύτερης έκδοσης. Συνέχισα να αρθρογραφώ ακολουθώντας το πιστεύω ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Η πλειονότητα των προτάσεών μου αγνοήθηκαν από τους ιθύνοντες και πολεμήθηκαν από αυτούς που ακολούθησαν και συνεχίζουν να ακολουθούν μη νόμιμες και μη ηθικές πρακτικές. Αντίθετα, συνάδελφοι, επιστήμονες άλλων κλάδων και συμπολίτες ενθάρρυναν και χειροκροτούσαν τις δια του τύπου παρεμβάσεις μου. […] (από την Εισαγωγή του συγγραφέα)