Ανθοφορία

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑΌταν μάθαμε πως είμαστε άστροΠου δεν ησύχασε ποτέμέσα στην περιπλάνησή τουΤην αλήθεια με πάθος γυρέψαμεόπως και της ζωής το νόημαΠου κατακομματιάστηκεΚι ελπίδα να το διαβάσεις δεν υπάρχειμες στα σκοτάδιαΌλα πάνω στις τροχιές τους θα λικνίζονταιη αρχή τέλος στο τέλος θα γίνειΌταν το χρόνοθα εξαντλήσουμεΚαι σαν ανεμοστρόβιλος της ψυχήςη αγρύπνια όλα θα τα πάρειΌσα κατόρθωσε ο νουςΤα θολά οράματα των ιδεών τα λείψανατο φως της ευτυχίαςΓια ν’ απομείνει το τίποταΓια να καταντήσει η γνώσηένα άψυχο χαρτί