Ανοιχτές πόρτες

Στο Παλέρμο της Σικελίας, προς το τέλος της δεκαετίας του τριάντα, ανοίγει η αυλαία μιας δίκης για ένα άγριο και θηριώδες έγκλημα. Η σκιά της θανατικής ποινής απλώνεται πάνω απ’ το κεφάλι του αλλόκοτου πρωταγωνιστή. Είναι τα χρόνια του φασισμού, που είχε υποσχεθεί στους πολίτες ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, “με ανοιχτές πόρτες”. Προς το σκοπό αυτό – για την εξασφάλιση της τάξης και της ασφάλειας- είχαν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ανάμεσα σ’ αυτά και η ενεργοποίηση της ισχύος της θανατικής ποινής.Ένας δικαστής με ιδέες ακριβείς για το Νόμο αντιτάσσεται κατηγορηματικά και με μεθοδικότητα στην επιβολή της ποινής του θανάτου, κι έρχεται, όπως είναι επόμενο, αντιμέτωπος με την εξουσία…