Άνω τελεία

ΠΡΕΠΕΙΤηρώ, Χρέος, το κατά δύναμιν τις εντολές σου τα δύσκολα Πρέπει σου. Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις αλλά όρκο δεν παίρνω μια και έχουν την άνεση να παραβαίνουν εν κρυπτώ. Αλλά τις πράξεις μου πώς να τις δαμάσω; Βγαίνουν έξω κόσμο συναντούν γείτονες πειρασμούς να μην κοντοσταθούν; Μα φταίνε κι οι εντολές σου ούτε πλήρεις ούτε ξεκάθαρες είναι. Για παράδειγμα: Πρέπει να είναι πιστή η αγάπη; Κι αν δεν είναι, εμείς τι πρέπει; με σταυρωμένα τα χέρια ν’ αγαπάμε;