Ανιμάλε

1._x000D_
Ήμασταν μπρούμυτα στο χοντρό χαλί_x000D_
της διάβαζα μια ιστορία για ένα αλεπουδάκι_x000D_
-δεν ήταν όσο πονηρό θα ήθελε η μαμά του-_x000D_
όταν στήριξε καλά τους αγκώνες της,_x000D_
κοιτάχτηκε στο απέναντι τζάμι_x000D_
και με την πιο γενναία της φωνή είπε:_x000D_
«Μαμά, είμαστε σαν τα σκουλήκια!»_x000D_
Πήρα τότε το κεφάλι μου από το κείμενο_x000D_
καμάρωσα την αντανάκλασή μας_x000D_
χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια_x000D_
και σιγουρεύτηκα ότι αυτή η ανάγνωση_x000D_
δεν είχε κανένα νόημα να συνεχιστεί._x000D_
Καθόλου δεν έδειξα ότι λυπήθηκα_x000D_
που δεν ήμουν στη θέση της αλεπούς.