Ανεπίδοτα κατηγορώ

Η καλουπωμένη σκέψη. Ο ωχαδελφισμός που σέρνει στο άρμα του την απραξία. Το λάδωμα που φέρνει σιωπή ιδιοτέλειας. Το τσιμέντο της αδιαφορίας που χτίζει κάστρα ασυνειδησίας. Τ’ αυτονόητα που έπαψαν να είναι αυτονόητα. Το λογικό αγκαλιά με το παράλογο. Τ’ ατιμώρητα πολιτικά εγκλήματα. Φαινομενικές αλήθειες που κρύβουν κάτω απ’ το χαλάκι τους μεγάλα ψέματα. Οι μάχες που χάνονται αμαχητί. Αυτοί που σταυρώνουν το μέλλον και τα εκπαιδευμένα στρατιωτάκια στην απραξία του καναπέ που μπεκροπίνουν αδιαφορία, στο προσωρινό καταγώγιο “όσα πάνε κι όσα έρθουν”. Οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι λένε: “Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις”. Χίλιες δυο σκέψεις μαζεμένες σε μια προσωπογραφία συνειδησιακή κι ατομική, προσπαθώ να τοποθετήσω μπροστά στον καθρέφτη της αλήθειας. Όσοι καταφέρουμε κι αντέξουμε να κοιτάξουμε μέσα εκεί, ίσως ανακαλύψουμε μια Αλλιώτιη Ιθάκη.