Αναζητώντας τον εαυτό μου

ΕΥΦΟΡΟΣ Ο ΣΠΟΡΟΣΦως σκέψης… της ποίησης άστρο.Καθετί έχει την ωρίμανσή του,το χρώμα του, το άρωμά του.Κύτταρα και πράσινα φυτά οι ψυχέςεξαπλώνουν ρίζες στον κάμπο της αγάπης,πορεία προς το γαλάζιο φως…Αφουγκράζονται τους ορίζοντες.Εκεί που κυλούν οι ζωέςστις καθημερινές ανατροπές,βρίσκει την αποστολή της η αγάπη,ρουφώντας τη σοφία του χρόνου.Πικρή η κάθε επιστροφή του πόνου.Σ’ ό,τι με δάκρυ πότισες εκεί και η ψυχή σου.Τρέχουν φωνές, μορφές, μνήμες…Ανοιχτό μένει πάντα το λιμάνι της φαντασίας.Τρέχουν τ’ όνειρα, τρέχουμε κι εμείςξοπίσω τους, τ’ αγγίζουμε.Ταξιδεύουμε σε μια άγνωστη θάλασσα.Το ‘να μας μισό φτιάχνει γέφυρεςπορφυρής αναμονήςκαι τ’ άλλο αφήνει ίχνη νέα δομής…