Ανάμνηση της μνήμης μου

Η ανάμνηση της μνήμης μου δεν είναι αυτό που έζησα αλλά αυτό που κληρονόμησα. Η ηχώ ενός παρελθόντος. Είναι το καταποντισμένο μέρος της ιστορίας μου. Το δύσβατο μέρος της διήγησής μου. Ο θρόμβος που είχα μέσα στη χούφτα τη μέρα της γέννησής μου και του οποίου την τραγωδία, παιδί ακόμα, μου μεταβίβασαν. Κι αυτό που θέλησα να ξεχάσω…Τη στιγμή που μέτρησα τον χρόνο που πέρασε και που όλοι είναι νεκροί, είναι καιρός να αναπολήσω αυτή την ιστορία και να αποδώσω στους προγόνους αυτό που τους αξίζει. Σήμερα, υποκλίνομαι στην επιθυμία σας να παραμείνετε ζωντανοί και να μείνετε ίδιοι, κάτι που το σέβομαι χωρίς να το συμμερίζομαι. Ο δρόμος που εγώ ακολούθησα ήταν διαφορετικός. Αγωνίστηκα μαζί με λαούς τριών ηπείρων, μοιράστηκα την ύπαρξή τους. Ίσως χάρη σ’ αυτούς να σας κατάλαβα καλύτερα. Επιστρέφετε τώρα για να πάρετε μέσα μου τη θέση σας, ειρηνικά, στις παρυφές των αναμνήσεων. Και έχω τα ίχνη σας στα βήματά μου…Μέσα στ’ άρμενα του χρόνου χτυπούν τα λάβαρα των βαρβάρων.Θυμάμαι.