Αμφιτρύωνας

[…] Ο “Αμφιτρύωνας” είναι η μόνη κωμωδία του Πλαύτου, από τις σωζόμενες, που παίζουν σ’ αυτή θεοί και μυθικά πρόσωπα. Πιθανό να κατάγεται, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα έργα του όπου ανιχνεύονται ελληνικά πρότυπα, από τη “Μακριά νύχτα” του Φιλήμονα, που πραγματεύεται το ίδιο θέμα: Ο Δίας, θέλοντας ν’ απολαύσει ερωτικά την Αλκμήνη, παίρνει την όψη του Αμφιτρύωνα, που λείπει στον πόλεμο, και καμώνεται πως γύρισε. Ο Ερμής βοηθάει τον πατέρα του, μεταμορφωμένος κι αυτός σε ψευτο-Σωσία, δούλο του Αμφιτρύωνα. Από δω και πέρα τα πράματα μπερδεύουν όλο και περισσότερο. Ο Ερμής πληροφορεί, στον πρόλογο τους θεατές για το τι θα γίνει, ενώ παράλληλα επισημαίνει και καυτηριάζει μια κάλπικη συνήθεια της εποχής κι όλων των εποχών: τους πληρωμένους κλακαδόρους που πάσκιζαν έτσι να δημιουργούν καλές ή κακές εντυπώσεις για τα έργα και τους ηθοποιούς, ανάλογα με τις προθέσεις εκείνων που είχαν κάποιο σχετικό συμφέρον. […]