Αμφίδρομος καθρέφτης

Σπίτι πέρα απ’ τη θάλασσαΤο σπίτι πέρα από την θάλασσαΔύο κόκκινα γεράνιαΈνα κίτρινο σπίτιΈνα μαντολίνοΜια μανταρινιάΤρία σκυλιάΔύο κόκκινα γεράνιαΈνα πράσινο βουνόΚεραμιδένιες στέγεςΈνα τζάκι που καίειΤριάντα κόκκινες τριανταφυλλιέςΔύο κόκκινα γεράνιαΜια κίτρινη πεταλούδαΔέκα τρία πορτοκαλιά κρίναΔέκα τρεις κραυγέςΔέκα τρεις σιωπές.Δύο κόκκινα γεράνιαΗ θάλασσα που κλαίειΈνα κόκκινο τριαντάφυλλο με πράσινα μάτιαΤο τραγούδι των περιστεριώνΗ καμπάνα που χτυπάειΚι εσύ παντούΆταφα Όνειρα Ο δικός μου ουρανός έχει ένα δικό του ήλιο εσέναπου λειαίνει τη μοναξιά αφαιρεί τ’ αγκάθια αρωματίζει τη σκέψη όλος ο κόσμος κλεισμένος εντός μου Μεθάει ο έρωτας αέρηδες λυσσομανούν θεριεύει η φωτιά αστράφτει η λάμψη των ματιών αφουγκράζεται ο ουρανός άνθη λευκά και κόκκινα πλέκουν οι λέξεις φιλί παθιασμένο γίνομαιστα χείλη σου επάνωΑιώνες θα μου πάρει να τ’ αφήσω.