Αγαπάω…

Οι ιστορίες αυτές δεν αποτελούν “ενότητα”, όπως συνηθίζεται. Και γιατί να αποτελούν; Είναι σκόρπιες μνήμες, παλιές μέχρι και σημερινές. Ένας κόσμος πραγματικός. Όσο και ονειρικός.- Ένας διάλογος-μονόλογος- Ένας δρόμος που έχει κι αυτός τη δική του ιστορία- Ράντζα με αρρώστους, ανάπηροι με καροτσάκια, νοσοκόμες με πάπιες, καθαρίστριες με σφουγγαρίστρες, θρήνοι και σπαραγμοί στο νοσοκομείο της τρέλας- Όταν ο Έρωτας κι ο Θάνατος ανταμώνουν στ’ αντάρτικα λημέρια- Όνειρα απραγματοποίητα “κάποιου”- Η εκδίκηση της πιτσιρίκας- Έχουν τα ζώα ευαισθησίες, και πόσο ζώα είναι;- Ψαλμοί και φυσαρμόνικες, δυο παράλληλες ιστορίες- Όπου το ψέμα έχει κοντά ποδάρια- Το καροτσάκι που πετάει- Παραμύθι χριστουγεννιάτικο, όπου οι τρεις Μάγοι με τις γκαμήλες τους ψάχνουν μες στην Αθήνα το αστέρι της Γέννησης- Και τέλος, ένα παραμυθάκι για μικρούς και μεγάλους, βγαλμένο απ’ το μυαλό της μάνας μου…