13 ιστορίες για παλιοχαρακτήρες

Οι “13 ιστορίες για παλιοχαρακτήρες” του Λεόν Μπλουά θα μπορούσαν να διαβαστούν ως δείγματα υποδειγματικής ανατομής όχι μοναχά του εσωτερικού ψυχισμού αλλά και του εξωτερικού κόσμου -ο οποίος, όπως και να το κάνουμε, συμβάλλει στη διαμόρφωση του πρώτου- μιας ανατομής έμπλεης χιούμορ, που διατηρεί τη γοητεία της και τη δύναμή της παρά την κτηνωδία του περικειμένου, εντός του οποίου και συντελείται.Ο Λεόν Μπλουά, παρά την περίοδο κατά την οποία γράφει, και παρά τις μετέπειτα θεολογικές του αναζητήσεις -κι αλήθεια, παρά τις φανατικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις, και την αντιδραστικότητα που τον διέκρινε ως προσωπικότητα- στα συγκεκριμένα διηγήματα αποδομεί με εξαιρετικό τρόπο τις χειρότερες εκφάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα χωρίς να δείχνει δογματισμό, αλλά ούτε και -ακόμη χειρότερα- διδακτισμό.