100+1 ιστορίες της κρίσης

“Οικονομία, πολιτική, κοινωνία, πολιτισμός, υπάρχουν όλα εδώ ως περιβάλλον, αλλά στο επίκεντρο όλων είναι οι άνθρωποι, οι ανάγκες, το σώμα και πάνω από όλα η ψυχή τους. Βασικό χαρακτηριστικό της ματιάς της Ειρήνης, μιας ματιάς ταυτόχρονα πολύ μοντέρνας και κλασικά παραδοσιακής, είναι ότι βάζοντας την ανθρώπινη προσωπικότητα πάντα στο επίκεντρο, δέχεται ως κεντρική έννοια την ευθύνη. Κι έτσι, ενώ δεν απαξιώνει κανέναν εκ προοιμίου, ταυτόχρονα δε χαϊδεύει, δεν κανακεύει, δεν καλοπιάνει, δε συγχωρεί κανενός την απραξία, την απάθεια ή την έλλειψη συμμετοχής στα κοινά. Κι αυτό είναι το πιο χρήσιμο μάθημα στα γραπτά της Ειρήνης: η συνεχής διαπίστωση πως μπορούμε, και επειδή μπορούμε πρέπει, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Όλοι, χωρίς καμιά εξαίρεση”, γράφει ο Απόστολος Δοξιάδης στον πρόλογο του βιβλίου. Στην Ελλάδα των χρόνων της κρίσης, το Facebook έγινε το κατ’ εξοχήν μέσο όπου δηλώνονται, συζητιούνται, επιβεβαιώνονται ή συγκρούονται, κάποτε σε ακραίους τόνους, οι πολιτικές απόψεις. Η Ειρήνη Αγαπηδάκη συγκαταλέγεται σε αυτούς που έγινε αρχικά γνωστή μέσω των αναρτήσεών της, αλλά κατόπιν η φωνή της άρχισε να ακούγεται και έξω από αυτό, μέσα από άρθρα σε blog ή εφημερίδες. Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει χαρακτηριστικά κείμενα της που κινούνται σε διάφορα είδη του λόγου, από σκληρή κριτική στους κυβερνώντες σε πρακτικό σχολιασμό όψεων της απαράδεκτης πραγματικότητας της ζωής των πολιτών στη σημερινή Ελλάδα, συχνά με εφαλτήριο μικρές βιωματικές σκηνές που τις έκαναν εναργέστερες, από ψύχραιμες αναλύσεις της πολιτικής πραγματικότητας, σε διεισδυτικές μελέτες της ψυχολογικής διάστασης της πολιτικής συμπεριφοράς, πολιτικών και πολιτών και σε από ευφυή διακωμώδηση των λεγομένων του ενός ή του άλλου πολιτικού.