Το παράλογο στις διεθνείς σχέσεις

[…] Το ότι γράφονται οι σελίδες αυτές σε μια περίοδο όπου ο “ανθρωπιστικός πόλεμος” στο Κόσοβο βρίσκεται πολύ κοντά μας -χρονικά και γεωγραφικά- είναι απλώς συμπτωματικό. Τα γεγονότα στο Κόσοβο, η εθνική κάθαρση που από “πατριωτισμό” επιδίωξε ο Μιλόσεβιτς από τη μία και από την άλλη οι “ανθρωπιστικοί” λόγοι που οδήγησαν στις καταστροφές στην Σερβία και στη μαζική προσφυγιά των Κοσοβάρων αλλά και των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, απλώς επιβεβαίωσαν την πεποίθησή μου πως το στοιχείο του παραλόγου κυριαρχεί τόσα έντονα και μόνιμα στην διεθνή ζωή που δεν μπορεί να είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, σποραδικό ή συνυφασμένο με ένα άτομο ή μια συγκεκριμένη ιστορική εποχή. Γι’ αυτό κάνω εδώ μια προσπάθεια να προσεγγίσω το φαινόμενο αυτό, χωρίς φυσικά την αξίωση πως μπορεί κανείς μέσα σε λίγες σελίδες να ερμηνεύσει ένα τόσο μόνιμο, αλλά και πολύπλοκο γνώρισμα της διεθνούς ζωής” (Από τον πρόλογο του βιβλίου)