Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει;

Το βιβλίο αυτό εγκαινίασε τη σειρά “Μονοπάτια” των εκδόσεων “Λίμπεραλ”, που δημιούργησαν για να κάνουν αυτόνομες και ακόμη πιο ξεκάθαρες τις μεγάλες κατευθυντήριες γραμμές της έρευνας, στην οποία το περιοδικό έχει ρίξει όλες της δυνάμεις του, με τη συμβολή πολλών σημαντικών συνεργατών του.Ο διάλογος με αλληλογραφία μεταξύ του Ουμπέρτο Έκο και του καδινάλιου Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, που περιλαμβάνεται στο πρώτο μέρος, άρχισε με το πρώτο τεύχος του “Λίμπεραλ” -κυκλοφόρησε στις 22 Μαρτίου 1995-, που συνέχισε την έκδοσή του ανά τρίμηνο. Στις οκτώ επιστολές αυτής της δημόσιας αλληλογραφίας -που η ανταλλαγή και η διεκπεραίωσή τους έγινε με καταληκτική ακρίβεια εκ μέρους και των δύο αλληλογραφούντων- σημειώνεται η πραγματική ημερομηνία δημοσίευσης.Η απήχηση που προκάλεσαν στους αναγνώστες και η θεαματική προβολή που είχαν στον Τύπο στο διάστημα ενός έτους -ιδιαίτερα η τελευταία που είναι η ευρύτερη και η πιο παράτολμη- αποδεικνύονται από τη διεύρυνση της συζήτησης με διάφορους συνομιλητές που έδειξαν ενδιαφέρον για το θέμα: δύο φιλοσόφους (Ε. Σεβερίνο, Μ. Σγκάλαμπρο), δύο δημοσιογράφους (Ε. Σκάλφαρι, Ί. Μοντανέλλι), δύο πολιτικούς άνδρες (Β. Φόα, Κ. Μαρτινέλλι). Οι παρεμβάσεις τους πάνω στο θέμα δημοσιεύθηκαν στο τεύχος αρ. 12 (Μάρτιος 1996).Τελικά στον καρδινάλιο Μαρτίνι προτάθηκε, όχι ένα αδύνατο συμπέρασμα ή σύνθεση, αλλά “επανάληψη” μερικών ειδικών διευκρινίσεων. Μια δευτερολογία που θα λειτουργούσε ως διαλεύκανση και, γιατί όχι, ως μια περαιτέρω αρχή.Περιέχονται τα κείμενα:Ι. Διάλογοι.- Ουμπέρτο Έκο, “Η λαϊκή ιδεοληψία για την επερχόμενη Αποκάλυψη”- Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, “Η ελπίδα μετατρέπει το τέλος σε ‘σκοπό'”- Ουμπέρτο Έκο, “Πού αρχίζει η ζωή του ανθρώπου;”- Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, “Η ανθρώπινη ζωή συμμετέχει στη ζωή του Θεού”- Ουμπέρτο Έκο, “Οι αρσενικοί και οι θηλυκοί σύμφωνα με την εκκλησία”- Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, “Η Εκκλησία δεν ικανοποιεί προσδοκίες, ευλογεί τα Μυστήρια”- Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, “Πού βρίσκει ο λαϊκός το φως του καλού;”- Ουμπέρτο Έκο, “Όταν μπαίνει στη σκηνή ο “άλλος”, γεννιέται η ηθική”ΙΙ. Παρεμβάσεις- Εμανουέλε Σεβερίνο, “Η τεχνική είναι η δύση κάθε καλής πίστης”- Μάνλιο Σγκάλαμπρο, “Το καλό δεν μπορεί να θεμελιώνεται πάνω σε έναν Θεό δολοφόνο”- Εουτζένιο Σκάλφαρι, “Για να ενεργήσουμε ηθικά, ας εμπιστευτούμε το ένστικτο”- Ίντρο Μοντανέλλι, “Η έλλειψη της πίστης ως αδικία”- Βιττόριο Φόα, “Το ότι ζω στον κόσμο, αυτό είναι το θεμέλιό μου”- Κλαούντιο Μαρτέλλι, “Η λαϊκή πίστη του χριστιανικού ουμανισμού”ΙΙΙ. Επίλογος- Κάρλο Μαρία Μαρτίνι, “Αλλά η ηθική έχει ανάγκη από την αλήθεια”