Το Άγιον Όρος προπύργιον ορθοδοξίας και έθνους

[…] Αποτελείται από δέκα κεφάλαια, εντός των οποίων αναπτύσσεται ή ύλη του βιβλίου. Εν αρχή εξετάζεται το θέμα πόθεν προέρχεται η προσωνυμία “Άθως και τι είναι το Όρος τούτο. Κατόπιν αιτιολογείται το μέχρι σήμερον όνομα του Άθω ως Αγίου Όρους. Εκτίθενται στοιχεία εμφανίζονται, κατά τον συγγραφέα, την εποχήν του εποικισμού του υπό μοναχών, ως και τον χρόνον οργανώσεως του μοναχισμού εν Αγίω Όρει. Παρατίθενται συνοπτικώς ιστορικαί σημειώσεις δι εκάστην ιεράν μονήν και Σκήτην, ως και τας κυρίως αρχάς, αίτινες διέπουν τον καταστατικόν χάρτην του Αγίου Όρους. Παρέχονται πληροφορίαι ως προς το διοικητικό σύστημα του Άθω, ένθα κυριαρχεί η αυτοδιοίκητος μορφή, εποπτευόμενη υπό εκπροσώπου της ελληνικής πολιτείας.Κατόπιν, με πολλήν συγκίνησιν αναπτύσσει την προσφοράν του Αγίου Όρους προς το έθνος και γενικώς προς ολόκληρον τον κόσμον, ένθα με θετικά στοιχεία παρουσιάζοντα τα πλήθη των αγίων, που ανέδειξε, ως και τους διδασκάλους της εκκλησίας και του γέννους οίτινες εγαλουχήθησαν εις τας μοναστικάς τάξεις.Εν συνεχεία περιγράφονται αι θαυματουργοί ιεραί εικόνες της θεομήτορος, αίτινες σώζονται εις τας ιεράς μονάς και Ι. Σκήτας ως και τα εκτελεσθέντα υπ’ αυτών θαύματα.Ολόκληρον το βιβλίον του Πατρός Ανδρέου, θα ηδύνατο να χαρακτηρισθή ως μία πολύπλευρος ιστορία του Αγίου Όρους, ήτις συνδυάζει ιστορικά στοιχεία, παραδόσεις, θρύλους, θαύματα, αγώνας εθνικούς, αθλήσεις μαρτυρικάς, μοναστικά τρόπαια, εκκλησιαστικούς πολέμους και παρουσιάζει άγια λείψανα, πολύτιμα κειμήλια, ανεκτίμητους κώδικας, σάκκους αυτοκρατορικούς κ.λ.π. και όλα αυτά ως ένα πανόραμα σκιαγραφικόν και εποπτικόν δι’ αναλόγων φωτογραφιών και ιερών εικόνων. […](Εν Καρυαίς Αγίου Όρους, Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης)