Καταπίστευμα

“Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου έρχεται να μας “κληροδοτήσει” την ποιητική του παρακαταθήκη, να μας παραδώσει με εμπιστοσύνη την πολύτιμη γι’ αυτόν “ιδιαιτερότητά” του, συστήνοντάς μας ουσιαστικά την ταυτότητά του στον κόσμο μέσα απ’ την ανθολογημένη συγκομιδή σαραντατριών εκλεκτών ολιγόστιχων μα περιεκτικών ποιημάτων. Αυτό είναι το “Καταπίστευμά” του, η συλλογή αποσταγμένων σπαραγμάτων μιας ζωής φουρτουνιασμένης, δοσμένων με ακέραια ποιητική ευαισθησία και αισθαντικότητα… Καλοδουλεμένος ποιητικός λόγος, ζυμωμένος με τα βιώματα μιας “δύσκολης” διαδρομής, υποσχετικός για τους καρπούς μιας δυναμικής συνέχεια.(από το Προλογικό σημείωμα του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη).Νέος ποιητής, που δεν φιλολογεί στην ποίησή του. Βρήκα τις συνθέσεις του εξαιρετικές, με ζεστασιά και μαγεία. Τα θέματα του είναι ιστορικά, κοινωνικά και ερωτικά. Συχνά, καυτηριάζει τα προβλήματα της εποχής μας, τη δυστυχία, τον ανθρώπινο πόνο, ενώ άλλοτε ταξιδεύει στην ιστορία για να μας θυμίσει καταστάσεις και γεγονότα. Είναι εμφανής η επιρροή του Κ. Καβάφη, η οποία τον καθοδηγεί σε πολλά ποιήματά του, γι’ αυτό θα τον κατέτασσα στους νεοκαβαφικούς ποιητές. Επικός και συχνά λυρικός με λεξιλόγιο πλούσιο περιγράφει λιτά την πικρή πραγματικότητα. Ο χρόνος τον βασανίζει ή μάλλον τον απασχολεί σε πολλά ποιήματά του κάνοντας έντονη την παρουσία του. (Προλογικό σημείωμα του Κ. Νίκα, Καθηγητή Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο L’ Οrientale της Νάπολης).