Όνειρο αποκαλοκαιριού…

Αλήθεια… έχετε αναρωτηθεί τι κάνει τα ετερώνυμα να έλκονται; Τι συνδέει ένα υποκείμενο με ένα αντικείμενο; Τι ενώνει ένα αγγελάκι με ένα μπαλονάκι; Την απάντηση δίνει ο ονειρικός λόγος ενός ρομαντικού παραμυθιού… ένα “Όνειρο Αποκαλοκαιριού”… Μέσα σε αυτό το σπειροειδές όνειρο, η ψυχή, μια απειρόμορφη διαίρεση, ψάλλει το μεγαλυνάρι του έρωτος… Και μοχθεί με το αιώνιο αγάπημά της, ώστε τα αντίθετα να φανερώσουν το ένα το άλλο με μια διαλεκτική συναλληλία… Μα, τότε, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκάλυψη και το γίνωμα εκείνης της ιδανικής ενότητας… που ενώνει τη χρονικότητα με την αιωνιότητα… τα ανθρώπινα έργα με τα αιώνια παραδείγματα…