Το παραμύθι με τα παραμύθια…

Η ιστορία που κρύβει το εξώφυλλο: “Το παιδί με τα μαγικά χέρια”. Έτσι μου μίλησαν πρώτη φορά τον Joseph. Καθισμένος στην ίδια γωνία λίγο παράμερα από τους υπόλοιπους, στο κλειστό γυμναστήριο, μέχρι να φύγει για τα σύνορα. Εκεί τον συνάντησα και τον γνώρισα. Πρόσφυγας από την Συρία. Μοναχικός, ίσαμε 19 χρονών. Κλειστός με βαθύ βλέμμα. Μόνιμα με ένα μολύβι και ένα μπλοκ στον κόσμο του, χαμένος. Αυτοδίδακτος κωφάλαλος. Ό,τι ήθελε να πει, το έλεγε με τις ζωγραφιές του. Ζωγράφιζε για μέρες τα πάντα. Τους ανθρώπους τριγύρω, τα παιδιά να παίζουν, τα χέρια του, την οροφή. Μονάχα ζωγράφιζε. Είχε ζωγραφιές από την φρίκη του πολέμου, μα δεν τις μοιραζόταν εύκολα. Την τελευταία μέρα πριν φύγει μου χάρισε αυτή την ζωγραφιά. Με την βοήθεια του πατέρα του μου είπε, πως θα’θελε να την δείξω στον κόσμο. Να δουν οι άνθρωποι πως κάποτε πέρασε και εκείνος από εκεί. Το παιδί με τα μαγικά χέρια.