Το αργυρό πέπλο

Πολλές φορές αναρωτήθηκε αν αυτά συνέβησαν ή ήταν ονειροφαντασίες. Τα ‘φεραν οι συναντήσεις οι τυχαίες, οι μοιραίες στην τροχιά του ανθρώπινου βίου ή μήπως τα γέννησε ο νους του; Άραγε το βάρος το αβάσταχτο και η λυτρωτική ανάταση έρχονται με τις μεταμφιέσεις του χρόνου του απατηλού; Ή είναι παιχνίδια του άτακτου, του πολυμήχανου ταραξία, που σαν τον πίθηκο στην κεφαλή στήνει χορό άναρχο, ανεβοκατεβαίνοντας, πηδώντας αδιάκοπα και άλλοτε κάνοντας ιλιγγιώδη άλματα από τις κορυφές στα βαθιά χάσματα, τέτοια που κόβουν την ανάσα και αφήνουν τον κρύο ιδρώτα της αγωνίας μαζί με την απορία στην ησυχία της νύχτας, που φτάνει πάλι σαν μουσική μακρινή και όλα σβήνουν στο άκουσμά της…