Ένας στρατιώτης που τον έλεγαν Λαβ

Από τα βάθη του δυστοπικού μας μέλλοντος αντηχεί μια φωνή παράφορη. Ενός ερωτικού στρατιώτη. Που τον φωνάζουν Λαβ. Σε μια κοινωνία δυσοίωνη, όπου όσα μωρά αγόρια δαγκώνουν τις θηλές στο βύζαγμα πωλούνται σε ολοκληρωτικά στρατόπεδα, για να μη γίνουν εγκληματίες, διαγνωσμένα με το “επιθετικό γονίδιο” που παράγει διεστραμμένουε, ο Λαβ ηρωικά αντιστέκεται. Εκρήγνυται η Φύση μέσα του, μετά από μια κανιβαλιστική μάχη στις Βόρειες Επικράτειες, κατά τη διάρκεια ενός δαιμονικού χορού που τον καταλαμβάνει στο πλαίσιο της χοροεσπερίδας του στρατού για το εφέ στις μάζες. Ανάμεσα σε μανία και φώτιση, τρέλα και ευφορία, δραπετεύει από το στρατόπεδο και ξεκινάει να βρει τις ρίζες του. Ανοίγεται στην Αγάπη. Γίνεται ο Επαναστάτης της. Σπέρνει τον “ιό” της σε όποιον συναντάει στον δρόμο του, τον Άστεγο, την Πόρνη, τον Μπάρμαν, τον Πλούσιο, τον Φιλόσοφο, σαν ένας νέος ερωτικός Προφήτης, οδηγώντας σε μαζική υστερία, ανάμεσα σε λατρεία και σταύρωση, ενώ ανακηρύσσεται “καταζητούμενος” και η θανατική ποινή του είναι προαποφασισμένη. Τι θα βρει όμως πίσω; Θα καταφέρει να επιβιώσει; Θα τον αγαπήσουν όσοι τον έσπειραν; Ποια θα είναι η κατάληξη; Σε έναν μεταμπρεχτικό διάκοσμο, με όρους αρχαίας τραγωδίας, ενός κειμένου ακατάτακτου, όπως και ο ήρωάς του, με επιρροές που εκτείνονται από στοιχεία του παραμυθιού και του δημοτικού τραγουδιού, έως και του “in your face theatre”, ο Λαβ αναζητά την Κάθαρση.