Ο σεβντάς για την Ελίφ

Μια γαζέλα τοσηδά ξεστράτισεΣτου χωρού μας τα λημέρια παραστράτισεΜια μικρή αγαπητικιά χώρισε απ’τον καλό τηςΜ’ αναφιλητά πικρά μέρα νύχτα κλαίει.Δική μου να την κάνω θέλησα, μα δεν μπόρεσαΝα την πιάσω πάσχισα, μα δεν το κατόρθωσαΣτ’ αλάνικο μπουλούκι μας τη μπεμπέκα ετούτηΝα τηνε τυλίξω θλιβερά ξαστόχησα.Τι μαργιόλα, Θε μου, τι τσακίστραΑπ’ τα κορφολέμονά σου που λιμπίστηκαΓιατρικό σκαρφίσου, αχ, βρε μαυρομάταΤην πληγή στα στήθια μου κόπιασε να γιάνεις.