Η αντοχή της ανοχής

Οι μεγάλοι της ανθρωπότητας βρίσκουν εύκολα το δρόμο και τρέχουν ο ένας πίσω απ’ τον άλλο. Σε απόσταση μεταξύ τους, που ορίζει η ιστορία. Ο αναμμένος δαυλός, που μεταφέρουν, τρεμοσβήνει χωρίς ποτέ να σβήνει. Παραδίδεται με την ακρίβεια του συμπαντικού χρόνου από το ένα χέρι στο άλλο των μεγάλων αυτών οδηγών του ανθρώπινου πεπρωμένου.Τα μικρά και τα λίγο μεγαλύτερα κείμενα, που πήραν θέση σε τούτο τον φιλόξενο χώρο, δεν είναι παρά ξεσπάσματα και απορίες μπροστά στο γεγονός της ποικιλόμορφης ζωής.Βάναυσος καθρέφτης αντίκρυ στο αμείλικτο ερωτηματικό:Είμαστε τάχα οι τυχάρπαστοι του σύμπαντος ή η περιούσια κουκκίδα της θείας πρόνοιας; Η αιώνια ερώτηση του περίεργου και ανήσυχου ανθρώπου, καθώς οδεύει στη λεωφόρο δίχως τέρμα, μέσα από τα δικά του κατορθώματα, τις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις, τους θριάμβους και την ανεξάντλητη αντοχή του.