Σταθμοί πορείας

Γεννήθηκα στα χρόνια μεταξύ Κατοχής και Εμφυλίου. Μεγάλωσα στην θαμπή δεκαετία του ’50 αλλά έζησα στην φωτεινή δεκαετία του ’60. Η δικτατορία ήρθε στη μέση των Πανεπιστημιακών σπουδών. Όταν ξεκινούσα την Χειρουργική μετά την μεταπολίτευση, το μόνο εφόδιο που είχα ήταν το πείσμα, η συνέπεια και η φιλοδοξία για κάτι καλλίτερο…… Ένα ταξίδι που άρχισε από το Κορωπί, είχε διάρκεια 42 ολόκληρα χρόνια με διάμεσους σταθμούς, τελείωσε στο Νοσοκομείο Αμ. Φλέμινγκ τον Σεπτέμβριο 2013…Η ιδέα ενός βιβλίου που θα συνόδευε εικόνες και σύντομα κείμενα, πήρε μορφή στο προηγούμενο χειρουργικό πόνημα μου. Τώρα κάνω το ίδιο, ταξινομώντας τις αναμνήσεις μου, τεκμηριωμένες με φωτογραφίες. Τα κείμενα και οι εικόνες συνδυάζονται, όμως μπορούν να διαβαστούν και αυτοτελώς. Δεν ακολουθώ πολλούς που τοποθετούν στο παρελθόν τους όλα τα προτερήματα και στο σήμερα, όλα τα ελαττώματα. Στις σελίδες που ακολουθούν έγινε προσπάθεια τα γεγονότα που ακολουθούν να έχουν χρονολογική σειρά. Ο αναγνώστης καλείται να το αγνοήσει αυτό και να σταματάει σε όποιο χρόνο τον ενδιαφέρει περισσότερο, σε ένα γνώριμο “φλας-μπάκ” για να πάει μια βόλτα στο παρελθόν ή για να παίξει και με το μέλλον. Αλλά στο τέλος να τα αφήνει όλα μαζί να συνθέσουν μια εικόνα, ένα σύνολο. Και να αναζητά στοιχεία κοινωνικής θεωρίας, χάρη στα οποία οι ιστορίες αυτές να διαθέτουν μια σημασία που υπερβαίνει αυτήν που έχουν για μένα που τις έζησα.