Με τα μάτια της αγάπης

“Ο έρωτας, νέε μου και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν δύει το ένα, ανατέλλει το άλλο.”Ένας αφανής ήρωας του Β’ παγκοσμίου πολέμου εξομολογείται σε έναν νεαρό δημοσιογράφο την ιστορία της ζωής του. Μέσα από μια ιστορία αγάπης ξετυλίγονται οι σημαντικότερες πτυχές του πολέμου, το άγχος της επιβίωσης, και οι στιγμές όπου οι αποφάσεις αλλάζουν την ζωή των ανθρώπων.”Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα”. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλέον ότι όλα όσα με πάθος έγραφα στη φυλλάδα που εργαζόμουν και όλα αυτά για τα οποία με περίσσια εμμονή μάς καθοδηγούσε ο αρχισυντάκτης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κείμενα μιας φάρσας – ενός ελαφριού κωμικού θεατρικού έργου, όπου το αστείο στηριζόταν στη γελοιοποίηση των ατόμων προς διασκέδαση των υπολοίπων. Τη γελοιοποίηση ενός ολόκληρου λαού για τη διασκέδαση ποιων;”Πως μπορεί μια ιστορία αγάπης να αλλάξει την ζωή ενός ανθρώπου;