Θέλω μια χώρα

– Κλείστε τα μάτια για ένα λεπτό.- Για ένα βράδυ.- Για μία ζωή.- Τώρα ανοίξτε τα.-βΗ χώρα πέθανε. -βΝα πάει στον αγύριστο.-βΠάει, πέθανε.-βΖήτω η νέα χώρα. – Ζήτω!”Το νεοελληνικό θεατρικό έργο του Ανδρέα Φλουράκη “Θέλω μια χώρα” έρχεται να συναντήσει τα φώτα της σκηνής σε μια χρονική περίοδο που το επίκαιρό του αντίκρισμα επιβεβαιώνεται με τέτοια αξιοθαύμαστη ακρίβεια, που σου δίνει την εντύπωση ότι η δημιουργική σκέψη του συγγραφέα βρίσκεται σε “ανοιχτό διάλογο” με τη σύγχρονη Ιστορία. Προσπερνώντας τις συνηθισμένες δραματουργικές φόρμες, ο Φλουράκης δεν ενδιαφέρεται να σκιαγραφήσει χαρακτήρες, αλλά τρόπους σκέψης, δεν επιθυμεί να παραδώσει σκηνές δράσης, αλλά ένα λεκτικό ψηφιδωτό ιδεών, επιθυμιών, κρίσεων, αμφισβητήσεων και λογικών ή ακόμα και ανορθολογικών συμπερασμάτων, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από την καθημερινότητα της εποχής μας. Ο τρόπος γραφής του κειμένου αναδεικνύει αναμφισβήτητα έναν και μόνο πρωταγωνιστή: το πλήθος. Μία σκηνική πολυφωνία που επανέρχεται ή καταλήγει συνεχώς σε ένα και μοναδικό αίτημα: Θ έ λ ω μ ι α χ ώ ρ α”.(από το Επίμετρο του βιβλίου)